Living by God's Word!

நன்றிச் சொல்லுவோம், தேவனின் சித்தமே செய்வோம் ! சுவி. பாபு T தாமஸ்

கர்த்தருடைய புஸ்தகத்திலே தேடி வாசியுங்கள்; இவைகளில் ஒன்றும் குறையாது; இவைகளில் ஒன்றும் ஜோடில்லாதிராது; அவருடைய வாய் இதைச் சொல்லிற்று; அவருடைய ஆவி அவைகளைச் சேர்க்கும். ஏசாயா : 34 : 16

கர்த்தருடைய பரிசுத்த நாமத்திற்கு ஸ்தோத்திரம். உங்கள் அனைவரையும் ஆண்டவருடைய வல்லமையுள்ள நாமத்தினாலே வாழ்த்துகிறோம். தேவனுடைய பெரிதானக் கிருபை நம்மை தாங்கி நடத்துவதற்காக நாம் என்றென்றும் தேவனிடத்தில் நன்றியுள்ளவர்களாகவும் அவரிடத்தில் அன்புக்கூருகிறவர்களாகவும் இருப்பது நமது கடமையாயிருக்கிறது. அன்பு கூருவது என்றாலே அவர் சித்தம் செய்வது என்றே பொருள். எப்பொழுது நாம் அவர் சித்தம் செய்ய முடியும் என்றால் தேவனுடைய திட்டத்தை தீர்க்கமாய் அறிந்தால் செய்யமுடியும். அப்படியானால் தேவனுடைய திட்டத்தை அறிவதென்பது தேவனுடைய வார்த்தைகளுக்கு செவி கொடுப்பதும், அவருடைய வார்த்தையை அறிவதின் மூலமே சாத்தியமாகும். இன்றைக்கு ஒரு முக்கியமான காரியத்தை குறித்து பேசப்போகிறோம். இது மிக இன்றியமையாத ஒரு மிகவும் அவசியமான ஒரு காரியமும் ஆகும். நாம் அனைவரும் தேவனுடைய மக்கள் என்று அறிந்திருக்கிறோம் ஆனால் நாம் அனைவரும் தேவனுடைய வார்த்தைக்கு கீழ்படிகிறோம் என்று நம்மால் சொல்லமுடியுமா? என்கிற கேள்வியை நாம் நம் முன் வைத்தால் நமது பதில் என்னவாக இருக்கும்? ஒரு சாரார் ஆம், உண்மைதான் நாங்கள் தேவனுடைய வார்த்தைக்குக் கீழ்ப்படியவில்லை என்று ஒப்புக்கொள்ளமுடியும், பெரும்பாலானோர் கீழ்படிகிறோம் என்று சொல்லக்கூடும். ஆனால் உண்மையில் அவர்களுக்குத் தெரியாது நாம் யாவரும் நிஜத்தில் கீழ்ப்படிவது தேவனுடைய வார்த்தைகளுக்கல்ல, மாறாக நமது சபைக்கும் நமது சபை சார்ந்த பிரிவுவின் கோட்பாடுக்கும் மட்டும் எனும் உண்மை. இந்த ஆபத்தை நாம் வழிவழியாக தொடர்ந்து செய்து வருகிறோம். இன்றைக்கு நாம் அறிந்த மட்டில் ஏராளமான சபை பிரிவுகளுடன் கூடிய திருசபைகள் நமது நாட்டிலும், பல்வேறு நாடுகளிலும் உண்டு என்று நாம் அறிவோம். ஆனால் ஏன் இத்துணை சபை பிரிவுகள் உலகத்தில் இருக்கிறது என்றால் அவைகள் தங்கள் கோட்பாடுகளால் சித்தாந்தங்களால் வேறுப்பட்டு அதினால் பிளவு பட்டு பிரிந்திருக்கிறதை அறிய முடியும்.

நம் அனைவருக்கும் மூவருக் கடவுளான ஒரே தேவன், ஒரே வேதாகமம் ஆனால் நம்மில் பிரிவுகள் மட்டும் ஏராளம். அதிலும் நாம் இன்ன சபை பிரிவை சார்ந்தவர்கள் என்று சொல்லிக்கொள்ளுவதில் நமக்கு அலாதிப் பிரியம், சந்தோசமும். இது நியாயமானது தான் என்றாலும் நம்முடைய நிறைவே நாம் எந்த மட்டும் தேவனுடைய வார்த்தைக்கு உட்பட்டு வாழ்கிறோம் என்பதில் இருக்கிறது நம்முடைய உண்மையான சந்தோஷம். இன்று ஏராளமான ஸ்தாபனங்களும் அவைகளைச் சார்ந்த சபைகளும் கணக்கில்லாமல் பெருகிவிட்டது. ஆனால் அவைகள் தங்களுக்கென்று சாதகமான சித்தாந்தங்களையும், கோட்பாடுகளையும் வகுத்துக்கொண்டு பிரிந்திருக்கிறார்கள் என்கிற வேதனையான உண்மை புலப்படும். குறிப்பாக கத்தோலிக்க திருசபைகள், பெந்தோகொஸ்தே திருசபைகள், பிரோடேஸ்ட்டன்ட் திருசபைகள், அட்வென்ட் திருசபைகள், ஆர்த்தோடாக்ஸ் திருசபைகள், நவீன கால திருசபைகள், பிளிவர்ஸ் மற்றும் பிரதரன் திருசபைகள் இப்படி ஏராளமான திருசபைகள் நம்மைச்சுற்றி இருந்தபோதிலும் அவையனைத்திற்கும் தங்களுக்கென்று வெவ்வேறான வழிபாட்டு முறைமைகள், கோட்பாடுகள், சித்தாந்தங்கள் போன்றவைகளை வைத்துக்கொண்டு இயங்குகின்றன என்பது நமக்குத் தெரியும். இந்தச் சித்தாந்தங்களும், கோட்பாடுகளும் தேவனுடையவைகளா? மனிதனுடையவைகளா? என்று யாரும் கேட்டதே இல்லை. அவைகள் தேவனுடையவைகளாய் அதாவது தேவனுடைய வார்த்தைக்கு உட்பட்டு இருக்குமேயானால் அனைத்துத் திருசபைகளுக்கும் பொருந்தக்கூடியதாக அவைகள் இருந்திருக்கும். ஆனால் அவைகள் அப்படியல்ல என்பதாலேயே வேறுபடுகிறது, ஆகவே பிரிந்திருக்கிறது. இப்போதுச் சொல்லுங்கள் நாம் அனைவரும் கர்த்தருடைய வார்த்தைகளுக்கு கீழ்படிகிறோமா? இல்லை மாறாக நாம் சார்ந்திருக்கும் சபைகளுக்கும் அவைகளின் கோட்பாடுகளுக்கும் மட்டுமே நாம் செவி கொடுக்கிறோம். இது தான் நிதர்சனமான உண்மை. இது எவ்வளவு வேதனையான காரியம் என்பதை நாம் இன்னும் உணராமால் இருந்தால் எப்படி. அல்லது நாம் இந்த பேருண்மையை எப்போது உணரப்போகிறோம். தேவனும் வேதாகமமும் ஒன்றானால் ஏன் இத்துணை பாகு பாடு, பிரிவு. இது அபத்தம் என்று தெரிந்து இப்படி இருக்கிறோமா? இல்லை தெரியாமலே அமைதலாய் இருக்கிறோமா?

நம் அனைவருக்கும் பரிசுத்த வேதாகமத்தை தெரியும், வாசித்துக் கொண்ருக்கிறோம். வேதாகமத்தின் விசேஷம் என்னவென்றால், வேதாகமத்தில் உள்ள அறுபத்தாறு புத்தகங்களையும் சுமார் 1500 ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக பல்வேறு காலகட்டத்தில், பல்வேறு பகுதிகளிலிருந்து சுமார் நாற்பதுக்கும் அதிகமான ஆக்கியோன்களால் வெவ்வேறு சூழலில் அவைகள் எழுதப்பட்டது. ஆனால் நாம் ஆதியாகமம் முதல் வெளிப்படுத்தல் வரை வாசித்தால் அதில் எவ்வித மாறுப்பாடும் இல்லாமல் ஒரே மையக்கருத்தை அவைகள் வெளிப்படுத்துவதையும் அவைகள் ஒரே நேர்க்கோட்டில் பயணிப்பதையும் நாம் உணரமுடியும். மோசே, தாவீது முதல் பவுல், பேதுரு வரை அனைத்து தேவ மனுஷரும் ஒருவர் கருத்துக்கு ஒருவர் எவ்விதத்திலும் மாறுபடாமலும், தடம் மாறாமலும் அனைவரும் ஒரே நேர்க்கோட்டில் நின்று பேசுவதை நம்மால் வாசித்து அறிந்துக்கொள்ள முடியும். இதற்குக்காரணம் பரிசுத்த பவுல் தீமோத்தேயுவுக்கு எழுதின இரண்டாம் நிருபத்தில், வேதவாக்கியங்களெல்லாம் தேவ ஆவியினால் அருளப்பட்டிருக்கிறது; தேவனுடைய மனுஷன் தேறினவனாகவும், எந்த நற்கிரியையுஞ் செய்யத் தகுதியுள்ளவனாகவும் இருக்கும்படியாக, அவைகள் உபதேசத்துக்கும், கடிந்துகொள்ளுதலுக்கும் சீர்திருத்தலுக்கும், நீதியைப் படிப்பிக்குதலுக்கும் பிரயோஜனமுள்ளவைகளாயிருக்கிறது. II தீமோத்தேயு : 3 : 16 – 17. ஆகவே வேதாகமம் நமக்கு ஒரு பேருண்மையை உணர்த்துகிறது என்னவெனில் வேதாகம ஆக்கியோங்களின் ஒத்த கருத்துக்கு காராணம் அவர்கள் அனைவரும் தங்கள் சொந்த கருத்தை எழுதவில்லை மாறாக தேவ ஆவியினால் அருளப்பட்டதையே எழுதினார்கள். அது மாத்திரமல்ல நம்முடைய கரங்களில் உள்ள வேதாகமங்கள் குறிப்பாக மூல பாஷையாகிய எபிரேயு ( பழைய ஏற்பாடு ) மற்றும் கிரேக்கு ( புதிய ஏற்பாடு ) பாஷையிலிருந்து தமிழில் மொழிபெயர்க்கப்பட்ட அத்துணை வேதாகமங்களும் அளவில் பெரியது சிறியதாக இருந்தாலும் பக்கங்கள் மாறாமல் ஒன்று போல் இருக்கும். பழைய ஏற்பாடு 1107 கொண்டவைகளாகவும், புதிய ஏற்பாடு 355 பக்கங்களைக் கொண்டவைகளாக இருக்கும் என்பது ஒரு ஆச்சரியமான உண்மையாகும்.

இச்சூழல் நமது சபைகளுக்கும் பொருந்தும். நாம் எங்கு எச் சபையில் இருந்தாலும் நம் அனைவரது ஆராதனை முறைமைகள், கோட்பாடுகள், சித்தாந்தங்கள் அனைத்தும் ஒன்றாகவே தேவ வார்த்தைக்கு உட்பட்டு இருக்க வேண்டும். ஆனால் நாமோ நம் விருப்பு வெறுப்புக்களுக்கு இசைந்து நம் சுய லாபங்கள் முன்னிட்டு பல்வேறு பிரிவுகளை உட்புகுத்தி அதினால் பகைமை பாராட்டி சபையை நடத்துகிறோம், ஆராதிக்கிறோம். இவைகளுக்கு சமூக, அரசியல் சூழல்களை காரணம் காட்டி தேவ வார்த்தைக்கு புறம்பாக வாழ்கிறோம் என்கிற உணர்வே இல்லாமல் இருக்கிறோம். நமக்கும் நமது சபைகளுக்கும் தேவனுடைய வார்த்தைகளடங்கிய வேதாகமமே ஆதாரமும் அஸ்திபாரமுமாகும். ஆனால் இன்றைக்கு இருக்கும் சபைகளும் ஊழியர்களும் அவரவர் சவுகரியத்திற்க்கேற்ப்ப, சூழ்நிலைகளுக்கும் சந்தர்ப்பங்களுக்கும் உட்பட்டு சபை ஆராதனை முறைமைகளும், கோட்பாடுகளும் வகுக்கப்படுகின்றன. இங்கே தேவனுடைய வார்த்தைகள் புறம் தள்ளப்படுவதால் சபையில் பக்தியை வளர்க்க முடியவில்லை. தேவனுடைய வார்த்தை என்பது சம்பிரதாயமாக மாறிவிட்டப்படியால் அவைகளை வாழ்வோடு ஒன்றிய அப்பியாசமாக பாவிக்க முடியவில்லை. எனவே தேவனுடைய கட்டளைகளையும், பிரமாணங்களையும், நீதி நியமங்களையும் சந்தர்ப்ப சூழ்நிலைகளை காரணம் காட்டி ஒதுக்கி வைக்கவேண்டிய கட்டாயத்திற்கு திருச் சபைகள் இன்று தள்ளப்பட்டிருக்கிறது. உதாரணத்திற்கு ஓரினசேர்க்கையை வேதாகமம் அருவருப்பு என்று கூறுகிறது. ஆனால் உலகம் இப்பழக்கத்தை ஆதரிக்கிறது, எனவே நாடுகள் தங்கள் அரசியல் அமைப்பு சட்டத்தில் திருத்தங்கள் கொண்டுவந்து ஓரினசேர்க்கைக்கு அங்கிகாரம் வழங்கியிருக்கிறது. இதன் அடிப்படையில் திருச் சபைகள் இது போன்ற அருவருப்பான காரியங்களை ஆதரிக்கும் கட்டாயத்திற்கு ஆளாகியிருக்கிறது. இதை காரணம் காட்டி வளர்ந்த மற்றும் வளர்ந்து வரும் மேலை நாடுகளில் திருச்சபை போதகர்களே ஓரினசேர்க்கையாளர்களுக்கு திருமணம் செய்து வைப்பதும், அவர்களே அவ்வழக்கத்தில் திருமணம் செய்துக்கொள்ளுவதும் பெருகிவருகிறது. சமீபத்தில் 24 வயது நிரம்பிய இளம் பெண் ஒருவர் 44 வயதுடைய தனது தாயாரை திருமணம் செய்துக் கொண்டார். இத் திருமணம் கிழக்கு ஆப்ரிக்காவின் ஜோகனர்ஸ்பர்க் நகரின் பிரபல திருச்சபை ஒன்றில் மிக விமர்சையாக நடைபெற்றது.

முதலாவது தேவனுடைய ராஜ்யத்தையும், அவருடைய நீதியையும் தேடவேண்டும் என்பது வேதம் நமக்குச் சொல்லும் வார்த்தையாகும். ஆனால் நாமோ அவரவர் ராஜ்யங்களை கட்டுவதிலும், உலக நீதிகளுக்கு உட்பட்டு வாழ்வது எதார்த்தமானது என்றுச் சொல்லி வாழப் பழகிவிட்டோம். பரலோகத்திலிருக்கிற என் பிதாவின் சித்தத்தின்படி செய்கிறவனே பரலோகராஜ்யத்தில் பிரவேசிப்பானேயல்லாமல், என்னை நோக்கிக் கர்த்தாவே! கர்த்தாவே! என்று சொல்லுகிறவன் அதில் பிரவேசிப்பதில்லை. அந்நாளில் அநேகர் என்னை நோக்கி: கர்த்தாவே! கர்த்தாவே! உமது நாமத்தினாலே தீர்க்கதரிசனம் உரைத்தோம் அல்லவா? உமது நாமத்தினாலே பிசாசுகளைத் துரத்தினோம் அல்லவா? உமது நாமத்தினாலே அநேக அற்புதங்களைச் செய்தோம் அல்லவா? என்பார்கள். அப்பொழுது, நான் ஒருக்காலும் உங்களை அறியவில்லை; அக்கிரமச் செய்கைக்காரரே, என்னைவிட்டு அகன்றுபோங்கள் என்று அவர்களுக்குச் சொல்லுவேன். மத்தேயு : 7 : 21 – 23. நாம் செய்ய வேண்டியது இன்னது என்பதை வேதாகமம் நமக்கு மிகத்தெளிவாக போதிக்கிறது. இவைகளை கடைப்பிடிப்பதற்கான வழிமுறைகள் இன்னது என்பதையும் வேதம் நமக்கு விவரமாக வெளிப்படுத்தியிருக்கிறது. இவைகளுக்குப் பின்னும் நாம் தேவனுடைய வார்த்தைகளைக் குறித்த காரியத்தில் நிர்விசாரமாய் இருப்போமாயின் அதற்கான பல பலன்களை அடைவது திண்ணம் என்பதை உணர்வது நல்லது. தேவன் தாமே இந்த வார்த்தைகளை ஆசீர்வதித்து, நம்மை எச்சரிக்கை அடைய செய்வாராக, ஆமென்.

சுவி. பாபு T தாமஸ், நமது மேய்ப்பரின் குரல் ஊழியங்கள்.