Saviour's Salvation!

சத்தியத்தை வாங்கு, அதை விற்காதே; அப்படியே ஞானத்தையும் உபதேசத்தையும் புத்தியையும் வாங்கு. நீதிமொழிகள் : 23 : 23

நாம் சத்தியத்தை அறிவது மிக மிக முக்கியமாகும் மாத்திரமல்ல அத்தியாவசியமானதுமாகும். நமது மீட்பர் இயேசு கிறிஸ்துவே. நம் அனைவரையும் மீட்கவே இப் புவிக்கு மனித கோலம் எடுத்து மனிதனாக தாழ்மையின் தன்மை தரித்து நம்மைப் போல் ஒருவராக பிறந்தார், வாழ்ந்தார், பாடுகள் பட்டார், அடிக்கப்பட்டார், ஈன சிலுவை சுமந்தார். சிலுவையில் ஆணிகள் கொண்டு அறையப்பட்டார், மரித்தார். வேதவாக்கியங்களின் படி மூன்றாம் நாள் உயிரோடு எழுந்தார். முதலாவது மகதலேனாமரியாளுக்கு காணப்பட்டார். வாரத்தின் முதலாம்நாள் அதிகாலையிலே இயேசு எழுந்திருந்தபின்பு, மகதலேனா மரியாளுக்கு முதல்முதல் தரிசனமானார். மாற்கு : 16 : 9. பின்பு தம்முடைய சீஷர்கள் அனைவருக்கும் காணப்பட்டார். அவர் பாடுபட்டபின்பு, நாற்பது நாளளவும் அப்போஸ்தலருக்குத் தரிசனமாகி, தேவனுடைய ராஜ்யத்துக்குரியவைகளை அவர்களுடனே பேசி, அநேகம் தெளிவான திருஷ்டாந்தங்களினாலே அவர்களுக்குத் தம்மை உயிரோடிருக்கிறவராகக் காண்பித்தார். இவைகளை அவர் சொன்னபின்பு, அவர்கள் பார்த்துக்கொண்டிருக்கையில், உயர எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டார்; அவர்கள் கண்களுக்கு மறைவாக ஒரு மேகம் அவரை எடுத்துக்கொண்டது. அப்போஸ்தலர் 1 : 3, 9. ஆக ஆண்டவராகிய இயேசு கிறிஸ்து பரமேறி சென்றார் என்பது வேதம் நமக்கு சான்று பகருகிறது. அது மாத்திரமல்ல அவர் திரும்ப வரப் போகிறார் என்பதும் உண்மையே. அவர் போகிறபோது அவர்கள் வானத்தை அண்ணாந்து பார்த்துக்கொண்டிருக்கையில், இதோ, வெண்மையான வஸ்திரந்தரித்தவர்கள் இரண்டுபேர் அவர்களருகே நின்று: கலிலேயராகிய மனுஷரே, நீங்கள் ஏன் வானத்தை அண்ணாந்துபார்த்து நிற்கிறீர்கள்? உங்களிடத்தினின்று வானத்துக்கு எடுத்துக்கொள்ளப்பட்ட இந்த இயேசுவானவர் எப்படி உங்கள் கண்களுக்கு முன்பாக வானத்துக்கு எழுந்தருளிப்போனாரோ, அப்படியே மறுபடியும் வருவார் என்றார்கள். அப்போஸ்தலர் 1 : 10-11. ஆகவே வரப்போகிறார் என்பது நமது நம்பிக்கை, அதற்காகவே நாம் அனைவரும் காத்திருக்கிறோம். இங்கே ஒன்று மிகவும் முக்கியம், அதேன்நென்றால் நாம் அவருக்காக ஆயத்தத் தோடு காத்திருப்பது ஒன்றே அவசியம்.

இயேசு கிறிஸ்து ஏன் வந்தார்? ஏன் வரப் போகிறார் ?

இயேசு கிறிஸ்துவானவர் ஏன் இந்த பூமிக்கு வந்தார்? ஏன் திரும்பவும் வரப் போகிறார்? இந்த கேள்வியை நாம் அனைவரும் நமக்குள்ளே கேட்டுக்கொள்ளுவது மிகவும் அவசியம். அதே நேரத்தில் அதற்கான பதிலை தேடி கண்டு உணர்வதும் மிகவும் முக்கியம். கேளுங்கள், அப்பொழுது உங்களுக்குக் கொடுக்கப்படும்; தேடுங்கள், அப்பொழுது கண்டடைவீர்கள்; தட்டுங்கள் அப்பொழுது உங்களுக்குத் திறக்கப்படும்; ஏனென்றால், கேட்கிறவன் எவனும் பெற்றுக்கொள்ளுகிறான்; தேடுகிறவன் கண்டடைகிறான்; தட்டுகிறவனுக்குத் திறக்கப்படும். மத்தேயு : 7 : 7-8. ஆகவே இந்த வாக்கியங்களுக்கு ஏற்ப நாம் மேற்குரிய கேள்விகளுக்கு பதிலை தேடி தெளிவது நல்லது, ஏனெனில் அந்த பதிலில் தான் நமது நித்திய வாழ்வு இருக்கிறது. ஒன்றான மெய்த்தேவனாகிய உம்மையும் நீர் அனுப்பினவராகிய இயேசு கிறிஸ்துவையும் அறிவதே நித்தியஜீவன். யோவான் : 17 : 3 ஆக இயேசு கிறிஸ்து இந்த பூமிக்கு ஏன் வந்தார் ? நம்மை மீட்பதற்காக வந்தார். அவர் ஏன் வரப்போகிறார் ? நம்மை நித்தியத்தில் பிரவேசிக்கச் செய்வதற்காக மீண்டும் வரப்போகிறார். இது தான் ஒரு வாக்கிய பதில், ஆனால் இதற்குள் ஒளிந்திருக்கும் செயல் முறை என்பது மிக நீண்ட பணி அல்லது பயணம். இதை நாம் சரியாகவும், முழுமையாகவும் புரிந்துக் கொள்வது முக்கியம், காரணம் மீட்புக்கும் நித்திய ஜீவனுக்குமான இடைவெளி என்பது மிக நீண்ட கால அளவை கொண்டதாக இருக்கிறது. ஏனெனில் மீட்பு என்பது அனுபவம். இது புது வாழ்வும் புது அனுபவமும் நிறைந்தது. அது மாத்திரமல்ல இவ்விரண்டு காரியங்களுக்கான தன்மைகளும், கோட்பாடுகளும் வெவ்வேறான முறைமைகளையும் செயல்களையும் கொண்டதாக இருப்பதை நாம் கூர்ந்து கவனித்தால் புரிந்துக் கொள்ள முடியும். நாம் அனைவரும் அறிந்தப்படி நம்மை மீட்க வந்தவர் இயேசு கிறிஸ்துவே மாத்திரமல்ல நம்மை நித்திய ஜீவக் கரையில் சேர்க்க வருகிறவரும் அவரே. அப்படியானால் இந்த இடைப்பட்ட காலத்தில் நிறைவேற்ற வேண்டிய காரியங்கள் என்று நமக்கு உண்டு என்பதை இது உணர்த்துகிறது அல்லவா? ஆண்டவராகிய இயேசு கிறிஸ்து தனது முதல் வருகையில் நித்திய வாழ்வுக்கான திறவுக் கோலை வழங்க வில்லையே ஏன்? மீட்பு என்பது இலவசமானது மற்றும் அனைவருக்குமானது, ஆனால் நித்திய வாழ்வு என்பது அதற்கான விலை கிரையத்தை கொடுத்தால் மாத்திரமே சாத்தியமானது மற்றும் நித்திய வாழ்வு என்பது அனைவருக்குமானது இல்லை என்பதும் விளங்குகிறது அல்லவா! இல்லை என்று நாம் சொல்வோமானால் மீட்புக்கா தன் ஜீவனையே தந்தவர் நித்திய ஜீவனுக்கான திறவுக்கோலையும் அன்றே கொடுத்திருப்பாரே.

ஆனால் அவர் அப்படி செய்யாமல் மீண்டும் வருவேன் என்று சொல்லி பரமேறிச் சென்றார் என்று வேதம் நமக்கு கூறுகிறது. அப்படியானால் இந்த இடைப்பட்டக் காலத்தில் நாம் நிறைவேற்ற வேண்டிய காரியங்களும், பொறுப்புக்களும், கடமைகளும் உண்டென்று நமக்கு சொல்லித் தான் தெரிய வேண்டியதில்லை. இந்த உண்மையை நாம் உணர்வது மிகவும் அவசியமானதாகும், காரணம் 'பின்பு, அவர் ஜனங்களையும் தம்முடைய சீஷர்களையும் தம்மிடத்தில் அழைத்து: ஒருவன் என் பின்னே வர விரும்பினால், அவன் தன்னைத்தான் வெறுத்து, தன் சிலுவையை எடுத்துக்கொண்டு என்னைப் பின்பற்றக்கடவன்'. மாற்கு : 8 : 34. இங்கே நமக்கு ஓரு கேள்வி எழவேண்டும், அதாவது கிறிஸ்து நம்க்காகத்த்தானே சிலுவையை சுமந்தார் அப்படியானால் நாம் ஏன் நம் சிலுவையை சுமக்கவேண்டும்? ஏன் ஆண்டவர் அந்த வார்த்தைகளை எல்லோருக்கும் அவர் கூற வேண்டும். இதற்குப் பின்னால் ஓர் பெரிய உண்மை மறைந்திருக்கிறது. இந்த உண்மை புலப்படாததன் காரணமாகவே இன்றைக்கும் திருச்சபைகள், விசுவாசிகள் அவ்வளவு ஏன் பெரும்பாலான ஊழியர்கள் மத்தியிலும் நிர்விசாரம் பரவலாக பெரும்பாலும் காணப்படுவதற்கு காரணம் என்றும் நாம் நம் நினைவில் கொள்ளமுடியும். நம் எல்லோருக்கும் ஒரு உலக நியதி இருப்பது நன்கு தெரியும், இது பெரும்பாலும் சர்வ சகஜமாக நிகழும் காரியம் தான். பெரும்பாலான கஷ்ட ஜீவனத்தின் பின் புலத்தில் அல்லது கடினமான சூழலில் வளர்ந்த பிள்ளைகள் பின்னாளில் நல்ல நிலைமைக்கு வருவதை பார்த்திருப்போம். அவ்வாறே பெரும் வசதி வாய்ப்புக்களோடு கஷ்டம் இன்னது என்று அறியாத சூழலில் வளர்ந்த பிள்ளைகளோ பெரும்பாலும் தங்களது வாழ்க்கையில் தோல்வியுற்று இருப்பதை கண் கூடாக பார்த்திருப்போம். அப்படியே இயேசு கிறிஸ்து நம் பாவங்களுக்காக சிலுவையில் ஒரே தரம் தம் தூய இரத்ததை சிந்தி மரித்து மூன்றாம் நாள் மரணத்தினின்று உயிர்ப் பெற்று எழுந்தார். எழுந்தவர் பரத்திற்கு ஏறி பிதாவின் வலது பாரிசத்தில் அமர்ந்து நமக்காக பரிந்து பேசுகிறவராகவும் இருக்கிறார் என்கிற உண்மையை தவறாக புரிந்துக் கொண்டதன் விளைவு, மீட்பிற்கான விளைகிரையம் அதற்குள் அடங்கும் தியாகம் எல்லாம் 'தனக்கு வந்தால் இரத்தம், அதுவே அடுத்தவருக்கு என்றால் தக்காளிச் சட்டினி' கணக்கான மனநிலைக்கு தள்ளப்பட்டது தான் காலக் கொடுமை. அவர் திரும்ப வரும் காலமும் சமீபமாயிற்று. சாக்கு சொல்லவோ போக்கு காட்டவோ இது காலமல்ல. உண்மையை உணர்ந்து தெளியும் வேளை வந்தது. வேதாகமம் நமக்குத் தரும் மற்றுமொரு தகவலையும் பார்ப்போம்.

சுத்திகரிப்பு :

பின்னும் கர்த்தர் மோசேயை நோக்கி: நீ இஸ்ரவேல் புத்திரரோடே சொல்லவேண்டியது என்னவென்றால்: ஒரு ஸ்திரீ கர்ப்பவதியாகி ஆண்பிள்ளையைப் பெற்றால், அவள் சூதகஸ்திரீ விலக்கமாயிருக்கும் நாட்களுக்குச் சரியாக ஏழுநாள் தீட்டாயிருப்பாள். எட்டாம் நாளிலே அந்தப் பிள்ளையினுடைய நுனித்தோலின் மாம்சம் விருத்தசேதனம்பண்ணப்படக்கடவது. பின்பு அவள் முப்பத்துமூன்றுநாள் தன் உதிரச் சுத்திகரிப்பு நிலையிலே இருந்து, சுத்திகரிப்பின் நாட்கள் நிறைவேறுமளவும் பரிசுத்தமான யாதொரு வஸ்துவைத் தொடவும் பரிசுத்த ஸ்தலத்துக்குள் வரவுங் கூடாது. பெண்பிள்ளையைப் பெற்றாளாகில், அவள், இரண்டு வாரம் சூதகஸ்திரீயைப்போலத் தீட்டாயிருந்து, பின்பு அறுபத்தாறுநாள் உதிரச் சுத்திகரிப்பு நிலையிலே இருக்கக்கடவள். அவள் ஆண்பிள்ளையையாவது பெண்பிள்ளையையாவது பெற்றதற்காக அவளுடைய சுத்திகரிப்பின் நாட்கள் நிறைவேறினபின்பு, அவள் ஒருவயதான ஆட்டுக்குட்டியை சர்வாங்க தகனபலியாகவும், ஒரு புறாக்குஞ்சையாவது காட்டுப்புறாவையாவது பாவநிவாரண பலியாகவும், ஆசரிப்புக் கூடாரவாசலில் ஆசாரியனிடத்திற்குக் கொண்டுவரக்கடவள். அதை அவன் கர்த்தருடைய சந்நிதியில் பலியிட்டு, அவளுக்காகப் பாவநிவிர்த்தி செய்வானாக; அப்பொழுது அவள் தன் உதிர ஊறலின் தீட்டு நீங்கிச் சுத்தமாவாள். இது ஆண்பிள்ளையையாவது பெண்பிள்ளையையாவது பெற்றவளைக்குறித்த பிரமாணம். ஆட்டுக்குட்டியைக் கொண்டுவர அவளுக்குச் சக்தியில்லாதிருந்தால், இரண்டு காட்டுப்புறாக்களையாவது இரண்டு புறாக்குஞ்சுகளையாவது, ஒன்றைச் சர்வாங்க தகனபலியாகவும் மற்றொன்றைப் பாவநிவாரணபலியாகவும் கொண்டுவரக்கடவள்; அதினால் ஆசாரியன் அவளுக்காகப் பாவநிவிர்த்திசெய்யக்கடவன்; அப்பொழுது அவள் சுத்தமாவாள் என்று சொல் என்றார். லேவியராகமம் : 12. இந்த சுத்திகரிப்பின் முறைமை என்பது கர்பஸ்திரிகள் பேறுகாலத்திற்கு பின்னாக கடைபிடிக்க வேண்டிய முறைமையாக கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது. ஆனால் நாம் இங்கே கவனிக்கவேண்டிய ஒரு முக்கியமான காரியம் ஒன்றுண்டு அதென்னவென்றால் குடும்ப உறவை ஏற்படுத்தியது கர்த்தர். பின்பு, தேவனாகிய கர்த்தர்: மனுஷன் தனிமையாயிருப்பது நல்லதல்ல, ஏற்ற துணையை அவனுக்கு உண்டாக்குவேன் என்றார். ஆதியாகமம் : 2 : 18. அதேவேளையில் பிள்ளைகளை கொடுப்பதும் கர்த்தரே என்று வேதம் நமக்கு கூறுகிறது. இதோ, பிள்ளைகள் கர்த்தரால் வரும் சுதந்தரம், கர்ப்பத்தின் கனி அவரால் கிடைக்கும் பலன். சங்கீதம் 127 : 4. ஆக குடும்ப பந்தமும் பிள்ளை பேறும் கர்த்தரால் நமக்கு கொடுக்கப்பட்டிருக்க இதில் பாவம் எங்கிருந்து வந்தது. இதோ, நான் துர்க்குணத்தில் உருவானேன்; என் தாய் என்னைப் பாவத்தில் கர்ப்பந்தரித்தாள். சங்கீதம் : 51 : 5. சந்கீதக்காரனுடைய கூற்று இப்படி இருக்குமானால் நமது பிறப்பில் எதோ ஒன்று ஒளிந்திருக்கிறது என்று தானே பொருள். நாம் நம் பிறப்பில் இருக்கும் உண்மையை புரிந்தால் தான், இயேசு கிறிஸ்து ஏன் இந்த பூமிக்கு மனிதனாக வந்தார் என்ற உண்மை புரியும். இந்த உண்மையை உணர்ந்தால் தான் அவரின் உண்மையான தியாகம் புரியும். அதே நேரம் அவரின் மாபெரும் தியாகத்தின் மூலமாக நாம் எந்த பாவத்தில் இருந்து மீட்கப்பட்டிருக்கிறோம் என்ற உண்மையும் புரியவரும்.

ஜனனத்தின் மேன்மை :

பிறப்பு என்பது விசேஷம் தான், அதில் சந்தேகம் ஏதும் இல்லை. ஆனால் நம்முடைய பிறப்பு எப்படிப்பட்டப் பிறப்பாய் இருக்கிறது என்பது தான் இங்கே நம் முன்பாக இருக்கும் கேள்வியாகும். ஆதாம் - ஏவாளை என்பவர்கள் ஆதி மனிதர்கள் என்று நாம் அனைவரும் அறிவோம். அந்த ஆதி மனிதனாகிய ஆதாம் மற்றும் ஏவாள் என்பவர்களின் ஜனனம் என்பது எப்படிப்பட்டதாக இருந்தது. இந்த பூமியில் ஆதாம் - ஏவாள் ஆகியோரின் பிறப்பு எத்தகையது என்று ஆராய்ந்தால், அதற்கான பதில் நமக்கு பரிசுத்த வேதாகமத்தில் விவரிக்கப்பட்டிருக்கிறதை காணமுடியும். தேவன் தம்முடைய சாயலாக மனுஷனைச் சிருஷ்டித்தார், அவனைத் தேவசாயலாகவே சிருஷ்டித்தார்; ஆணும் பெண்ணுமாக அவர்களைச் சிருஷ்டித்தார். ஆதியாகமம் : 1 : 27. ஆனால் அவர்கள் எப்படி பூமியில் பிறந்தார்கள் என்று கூர்ந்து கவனித்தால், தேவனாகிய கர்த்தர் ஆதாமை : தேவனாகிய கர்த்தர் மனுஷனைப் பூமியின் மண்ணினாலே உருவாக்கி, ஜீவசுவாசத்தை அவன் நாசியிலே ஊதினார், மனுஷன் ஜீவாத்துமாவானான். ஆதியாகமம் : 2 : 7 என்றும் அப்படியே ஏவாளை, அப்பொழுது தேவனாகிய கர்த்தர் ஆதாமுக்கு அயர்ந்த நித்திரையை வரப்பண்ணினார், அவன் நித்திரையடைந்தான்; அவர் அவன் விலா எலும்புகளில் ஒன்றை எடுத்து, அந்த இடத்தைச் சதையினால் அடைத்தார். தேவனாகிய கர்த்தர் தாம் மனுஷனில் எடுத்த விலா எலும்பை மனுஷியாக உருவாக்கி, அவளை மனுஷனிடத்தில் கொண்டுவந்தார். ஆதியாகமம் : 2 : 21-22. இது இப்படி இருக்க ஆண்டவராகிய இயேசு கிறிஸ்துவின் ஜனத்தைக் குறித்து பார்ப்போம். தேவதூதன் அவளுக்குப் பிரதியுத்தரமாக: பரிசுத்த ஆவி உன்மேல் வரும்; உன்னதமானவருடைய பலம் உன்மேல் நிழலிடும்; ஆதலால் உன்னிடத்தில் பிறக்கும் பரிசுத்தமுள்ளது தேவனுடைய குமாரன் என்னப்படும். லூக்கா : 1 : 35. இம் மூன்று பிறவிகளும் நம்முடைய இயற்கை பிறப்பின் முறைமையிலிருந்து வேறுப்பட்டிருக்கிறதை கவனிக்கமுடியும். அதே நேரத்தில் இந்த பேருண்மை நமக்கு எதை உணர்த்துகிறது என்றால் நமது பிறப்பு என்பது தேவனுடைய ஆதி தீர்மானத்திற்கு விரோதமானது என்பது நன்கு புலப்படுகிறது. தேவனாகிய கர்த்தர் மனுஷனை உண்டாக்கி அவனை ஆசீர்வதிக்கையில், பின்பு தேவன் அவர்களை நோக்கி: நீங்கள் பலுகிப் பெருகி, பூமியை நிரப்பி, அதைக் கீழ்ப்படுத்தி, சமுத்திரத்தின் மச்சங்களையும் ஆகாயத்துப் பறவைகளையும், பூமியின்மேல் நடமாடுகிற சகல ஜீவஜந்துக்களையும் ஆண்டுகொள்ளுங்கள் என்று சொல்லி, தேவன் அவர்களை ஆசீர்வதித்தார். ஆதியாகமம் : 1 : 28.

வாழ்க்கையில் ஏற்பட்ட மாற்றம் :

மனிதனை பூமியில் பலுகி பெருகி பூமியை நிரப்பி பெருக வாழவே தேவன் ஆசீர்வதித்தார். அப்படியானால் மனித விருத்தி என்பது மேலே குறிப்பிட்ட முறைமையில் ஒன்றாகவோ தான் இருந்திருக்குமே ஒழிய நம்முடைய இன்றைய ஜனன முறையையாக நிச்சயம் இருந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. இதற்கான சான்றையும் நாம் வேதத்தில் கானாமுடியும். ஆதாமும் அவன் மனைவியுமாகிய இருவரும் நிர்வாணிகளாயிருந்தும், வெட்கப்படாதிருந்தார்கள். ஆதியாகமம் : 2 : 25. ஆனால் இவர்கள் நிர்வாணிகள் என்று அறிந்து வெட்கப்பட்டார்கள், எப்போது தேவன் மனுஷனுக்கு விலக்கியிருந்த நன்மை தீமை அறியத்தக்க கனியை பறித்து புசித்த பிறகு, அப்பொழுது அவர்கள் இருவருடைய கண்களும் திறக்கப்பட்டது; அவர்கள் தாங்கள் நிர்வாணிகள் என்று அறிந்து, அத்தியிலைகளைத் தைத்து, தங்களுக்கு அரைக்கச்சைகளை உண்டுபண்ணினார்கள். ஆதியாகமம் : 3 : 7. தேவ திட்டத்திற்கு கீழ் பட்டிருக்கும் வரை அனைத்தும் சரியாகவே இருந்தது. ஆனால் எப்பொழுது கீழ்ப்படியாமையினால் பாவம் வந்ததோ, அதினால் சாபம் வந்தது. சாபம் மனிதனை தேவ சமூகத்தினின்று மனிதனை பிரித்தது என்று பார்க்கிறோம். அவர் மனுஷனைத் துரத்திவிட்டு, ஜீவவிருட்சத்துக்குப் போம் வழியைக் காவல்செய்ய ஏதேன் தோட்டத்துக்குக் கிழக்கே கேரூபீன்களையும், வீசிக்கொண்டிருக்கிற சுடரொளிப் பட்டயத்தையும் வைத்தார். ஆதியாகமம் : 3 : 24. இங்கே தான் மனித வாழ்க்கையில் தேவ திட்டத்திற்கு விரோதமான மாற்றம் வந்தது. மனிதனுடைய பாதையில் மாற்றம் வந்தது, குறிப்பாக ஜனன மாற்றங்கள் ஏற்பட்டது. ஆதாம் தன் மனைவியாகிய ஏவாளை அறிந்தான்; அவள் கர்ப்பவதியாகி, காயீனைப் பெற்று, கர்த்தரால் ஒரு மனுஷனைப் பெற்றேன் என்றாள். ஆதியாகமம் : 4 : 1. இவர்களுக்கு இரண்டு குமாரர்கள் பிறக்கிறார்கள் ஒருவன் காயீன் மற்றவன் ஆபேல். பின்பு அவனுடைய சகோதரனாகிய ஆபேலைப் பெற்றாள்; ஆபேல் ஆடுகளை மேய்க்கிறவனானான், காயீன் நிலத்தைப் பயிரிடுகிறவனானான். ஆதியாகமம் : 4 : 2. இப்போது இவர்கள் இருவரும் தங்கள் முதற் பலன்களை தேவனுக்கு காணிக்கையாக கொண்டு வருகிறார்கள். சிலநாள் சென்றபின்பு, காயீன் நிலத்தின் கனிகளைக் கர்த்தருக்குக் காணிக்கையாகக் கொண்டுவந்தான். ஆபேலும் தன் மந்தையின் தலையீற்றுகளிலும் அவைகளில் கொழுமையானவைகளிலும் சிலவற்றைக் கொண்டுவந்தான். ஆபேலையும் அவன் காணிக்கையையும் கர்த்தர் அங்கிகரித்தார். காயீனையும் அவன் காணிக்கையையும் அவர் அங்கிகரிக்கவில்லை. அப்பொழுது காயீனுக்கு மிகவும் எரிச்சல் உண்டாகி, அவன் முகநாடி வேறுபட்டது. அப்பொழுது கர்த்தர் காயீனை நோக்கி: உனக்கு ஏன் எரிச்சல் உண்டாயிற்று? உன் முகநாடி ஏன் வேறுபட்டது? நீ நன்மைசெய்தால் மேன்மை இல்லையோ? நீ நன்மைசெய்யாதிருந்தால் பாவம் வாசற்படியில் படுத்திருக்கும்; அவன் ஆசை உன்னைப் பற்றியிருக்கும், நீ அவனை ஆண்டுகொள்ளுவாய் என்றார். ஆதியாகமம் : 4 : 3 - 7.

முதல் மனிதனாகிய ஆதாம் - ஏவாள் பிள்ளைகளாகிய காயீனும், ஆபேலும் கர்த்தருக்கு தங்கள் முதற்பலனிலிருந்து காணிக்கை கொண்டு வருகிறார்கள். ஆனால் இங்கே ஆபேலின் காணிக்கை மட்டும் அங்கிகரிக்கப்பட்டது, ஏன்? பொதுவாக இதற்கான நம்முடைய பதில் என்பது ஆபேலின் காணிக்கை உற்சாகமானது என்பது தான் பெரும்பாலானாவர்களின் பதிலாக இருக்கும். ஆனால் உண்மையில் உண்மை பதில் அதுவல்ல. ஆபேல் செலுத்தியது இரத்த பலி அல்லது காணிக்கை என்பது தான் சரியான பதில். ஆபேலும் தன் மந்தையின் தலையீற்றுகளிலும் அவைகளில் கொழுமையானவைகளிலும் சிலவற்றைக் கொண்டுவந்தான். ஆபேலையும் அவன் காணிக்கையையும் கர்த்தர் அங்கிகரித்தார். ஆதியாகமம் : 4 : 4. இதற்கு காரணம் இல்லாமலில்லை, மாம்சத்தின் உயிர் இரத்தத்தில் இருக்கிறது; நான் அதை உங்களுக்குப் பலிபீடத்தின்மேல் உங்கள் ஆத்துமாக்களுக்காகப் பாவநிவிர்த்தி செய்யும்படிக்குக் கட்டளையிட்டேன்; ஆத்துமாவிற்காகப் பாவநிவிர்த்தி செய்கிறது இரத்தமே. லேவியராகமம் : 17 : 11. கீழ்ப்படியாமையினால் பாவம் செய்து ஏதேன் எனும் தோட்டத்திலிருந்து துரத்தப்பட்டவர்கள் மூலமாக பிறந்தவர்களின் காணிக்கை அங்கீகரிக்கப்படவேண்டுமானால் அவர்கள் சுத்திகரிக்கப்பட்டால் மட்டுமே சாத்தியம். இதை ஆபேல் அறிந்தோ அல்லது அறியாமலோ செய்தப் படியினால், அவன் செயலுதின காணிக்கையை கர்த்தர் அங்கீகரித்தார். இதை அறியாமல் காயீன் மேலும் ஒரு மாபாதகச் செயலைச் செய்து பேராற்றுப் போனான். இந்தச் சுத்திகரிப்பைத் தான் கிறிஸ்து நம் அனைவருக்காகவும் சிலுவையில் தம் தம் விலையேறப்பெற்ற இரத்தத்தால் செய்து முடித்தார். அவரின் இந்த சுத்திகரிப்பின் காரணமாக அப்பா பிதாவே என்று கூப்பிடவும், அவரை கிட்டி சேரவும் அதிகாரம் பெற்றோம். ஆமென்.

சுவி. பாபு T தாமஸ்.