வளருகிறதா? விசுவாசம் – சுவி.பாபு T தாமஸ்!

அதற்கு இயேசு: தோமாவே, நீ என்னைக் கண்டதினாலே விசுவாசித்தாய், காணாதிருந்தும் விசுவாசிக்கிறவர்கள் பாக்கியவான்கள் என்றார். யோவான் : 20 : 29.

நாம் விசுவாசத்தில் வளருகிறவர்களாக இருக்கிறோமா? நம்முடைய விசுவாசத்தின் தன்மை எத்தகையது? நம்முடைய விசுவாசத்தின் ஆழம் என்ன? போன்ற கேள்விகள் நமக்கு எழுவது மிகவும் முக்கியம். அப்பொழுது தான் நாம் விசுவாசத்தில் வேருன்றி தழைத்து வளர முடியும். அவன் நீர்க்கால்களின் ஓரமாய் நடப்பட்டு, தன் காலத்தில் தன் கனியைத் தந்து, இலையுதிராதிருக்கிற மரத்தைப்போலிருப்பான்; அவன் செய்வதெல்லாம் வாய்க்கும். சங்கீதம் : 1 : 3. நாம் விசுவாசத்தில் தழைத்து வளர வேண்டுமானால், தேவனுடைய வார்த்தைக்கு செவி கொடுக்கவேண்டும் அல்லது தியானிக்க வேண்டும். கர்த்தருடைய வேதத்தில் பிரியமாயிருந்து, இரவும் பகலும் அவருடைய வேதத்தில் தியானமாயிருக்கிற மனுஷன் பாக்கியவான். சங்கீதம் : 1 : 2. அப்படியானால் நாம் விசுவாததில் வளர வேண்டுமானால் நாம் வேதத்தை அனுதின தியானமாக்கவேண்டும். அது மாத்திரமல்ல நாம் வார்த்தையை உள்வாங்கி, அவ்வார்த்தையின் படி வாழுகிறார்களாக மாறவேண்டும். இது மிக மிக அவசியமான ஒன்றாகும். இன்றைக்கு நம்முடைய வாழ்க்கை என்பது உலகத்தோடு ஒத்த வாழ்க்கையாக மாறிவிட்டது. அதற்கேற்ப நம்முடைய வழிப்பாட்டு முறையிலும் மாற்றங்கள் வந்து விட்டது. சூழ்நிலைகளுக்கு ஏற்ப மாற்றங்கள் வருவது இயல்பு தான், அது தேவையும் ஆகும். ஆனால் சூழ்நிலையை காரணம் காட்டி நம்முடைய ஒழுங்கை மாற்றிக்கொள்ளக் கூடாது, இது ஆபத்து. ஏனென்று சொன்னால் வேத வாக்கியங்கள் அனைத்தும் தேவ ஆவியினால் அருளப்பட்டவை என்று பரிசுத்த வேதாகமம் நமக்கு தெரிவிக்கிறது. வேதவாக்கியங்களெல்லாம் தேவ ஆவியினால் அருளப்பட்டிருக்கிறது; தேவனுடைய மனுஷன் தேறினவனாகவும், எந்த நற்கிரியையுஞ் செய்யத் தகுதியுள்ளவனாகவும் இருக்கும்படியாக, அவைகள் உபதேசத்துக்கும், கடிந்துகொள்ளுதலுக்கும் சீர்திருத்தலுக்கும், நீதியைப் படிப்பிக்குதலுக்கும் பிரயோஜன முள்ளவைகளாயிருக்கிறது. II தீமோத்தேயு : 3 : 16 – 17. ஆகவே வேத வார்த்தைகளை நம் வாழ்வின் ஆதாரமாக பாவிக்க வேண்டும். தேவனுடைய வார்த்தைகள் என்பவை நம்முடைய வாழ்வின் அளவு கோல். இன்னும் சொல்லவேண்டுமானால் வார்த்தை தான் நம் ஆண்டவராகிய இயேசு கிறிஸ்து. இயேசு கிறிஸ்து தான் வார்த்தை என்று வார்த்தை கூறுகிறது பரிசுத்த வேதாகமம். கட்டிடங்கள் எப்படி அஸ்திபாரத்தின் மீது கட்டப்பட்டு உறுதியாக நிற்கிறதோ அப்படியே நம்முடைய வாழ்க்கையாகிய கட்டிடமும் வார்த்தையாகிய அஸ்திபாரத்தின் மீது உறுதியாக கட்டப்படிருக்க வேண்டும்.

ஆதியிலே வார்த்தை இருந்தது, அந்த வார்த்தை தேவனிடத்திலிருந்தது, அந்த வார்த்தை தேவனாயிருந்தது. அவர் ஆதியிலே தேவனோடிருந்தார். சகலமும் அவர் மூலமாய் உண்டாயிற்று; உண்டானதொன்றும் அவராலேயல்லாமல் உண்டாகவில்லை. அந்த வார்த்தை மாம்சமாகி, கிருபையினாலும் சத்தியத்தினாலும் நிறைந்தவராய், நமக்குள்ளே வாசம்பண்ணினார்; அவருடைய மகிமையைக் கண்டோம்; அது பிதாவுக்கு ஒரே பேறானவருடைய மகிமைக்கு ஏற்ற மகிமையாகவே இருந்தது. யோவான் : 1 : 1 - 3, 14. இரத்தத்தில் தோய்க்கப்பட்ட வஸ்திரத்தைத் தரித்திருந்தார்; அவருடைய நாமம் தேவனுடைய வார்த்தை என்பதே. வெளிப்படுத்தல் : 19 : 13. இந்த வார்த்தைகளெல்லாம் நமக்கு சொல்லுவது என்னவென்றால் வார்த்தை என்பது என்ன? அதன் மகத்துவம் பற்றிய நிலைப்பாடு எப்படிப்பட்டது என்பதையே உணர்த்துவதாக இருக்கிறது. தேவனாகிய கர்த்தர் நம்மை பக்தியுள்ள மக்களாக இருக்கவே உருவாக்கினார். அவர் ஒருவனையல்லவா படைத்தார்? ஆவி அவரிடத்தில் பரிபூரணமாயிருந்ததே; பின்னை ஏன் ஒருவனைப்படைத்தார்? தேவபக்தியுள்ள, சந்ததியைப் பெறும்படிதானே. ஆகையால் ஒருவனும் தன் இளவயதின் மனைவிக்குத் துரோகம்பண்ணாதபடிக்கு, உங்கள் ஆவியைக்குறித்து எச்சரிக்கையாயிருங்கள். தள்ளிவிடுதலை நான் வெறுக்கிறேன் என்று இஸ்ரவேலின் தேவனாகிய கர்த்தர் சொல்லுகிறார்; அப்படிப்பட்டவன் கொடுமையினால் தன் வஸ்திரத்தை மூடுகிறான் என்று சேனைகளின் கர்த்தர் சொல்லுகிறார்; ஆகையால் நீங்கள் துரோகம்பண்ணாமல் உங்கள் ஆவியைக்குறித்து எச்சரிக்கையாயிருங்கள். உங்கள் வார்த்தை களினாலே கர்த்தரை வருத்தப் படுத்துகிறீர்கள்; ஆனாலும் எதினாலே அவரை வருத்தப்படுத்துகிறோம் என்கிறீர்கள்; பொல்லாப்பைச் செய்கிறவனெவனும் கர்த்தரின் பார்வைக்கு நல்லவன் என்றும் அப்படிப்பட்டவர்கள்பேரில் அவர் பிரியமாயிருக்கிறாரென்றும், நியாயந்தீர்க்கிற தேவன் எங்கேயென்றும், நீங்கள் சொல்லுகிறதினாலேயே. மல்கியா : 2 : 15 – 17. தேவனாகிய கர்த்தர் நம் அனைவரையும் பக்தியுள்ள ஜனமாக இருக்கவே உருவாக்கினார். அதற்காக தான் நமக்கு தம்முடைய வார்த்தையை கொடுத்தார், கட்டளைகள் தந்தார். நீதி நியமங்களை கொடுத்தார். நாம் அவருடைய ஜனமாக வாழ நம்மை பிரித்தெடுத்தார். நாம் அவருடைய வார்த்தைக்கு கீழ்படிந்து வாழ வலியுறுத்தினார். ஆனால் நாமோ நம் சவுகரியங்கள், அசவுகரியங்களை காரணம் காட்டி வார்த்தையை நடைமுறை வழக்கத்திற்கேற்ப மாற்றிக்கொண்டோம். இதில் தன் நலமே விஞ்சி நிற்கிறது. வாரத்தின் முதல்நாளாகிய அன்றையத்தினம் சாயங்காலவேளையிலே, சீஷர்கள் கூடியிருந்த இடத்தில், யூதர்களுக்குப் பயந்ததினால் கதவுகள் பூட்டியிருக்கையில், இயேசு வந்து நடுவே நின்று: உங்களுக்குச் சமாதானம் என்றார். அவர் இப்படிச் சொல்லித் தம்முடைய கைகளையும் விலாவையும் அவர்களுக்குக் காண்பித்தார். சீஷர்கள் கர்த்தரைக்கண்டு சந்தோஷப்பட்டார்கள். இயேசு மறுபடியும் அவர்களை நோக்கி: உங்களுக்குச் சமாதானமுண்டாவதாக; பிதா என்னை அனுப்பினதுபோல நானும் உங்களை அனுப்புகிறேன் என்று சொல்லி, அவர்கள்மேல் ஊதி: பரிசுத்த ஆவியைப் பெற்றுக்கொள்ளுங்கள்; எவர்களுடைய பாவங்களை மன்னிக்கிறீர்களோ அவைகள் அவர்களுக்கு மன்னிக்கப்படும், எவர்களுடைய பாவங்களை மன்னியாதிருக்கிறீர்களோ அவைகள் அவர்களுக்கு மன்னிக்கப்படாதிருக்கும் என்றார். இயேசு வந்திருந்தபோது பன்னிருவரில் ஒருவனாகிய திதிமு என்னப்பட்ட தோமா என்பவன் அவர்களுடனேகூட இருக்கவில்லை. மற்றச் சீஷர்கள்: கர்த்தரைக் கண்டோம் என்று அவனுடனே சொன்னார்கள். அதற்கு அவன்: அவருடைய கைகளில் ஆணிகளினாலுண்டான காயத்தை நான் கண்டு, அந்தக் காயத்திலே என் விரலையிட்டு, என் கையை அவருடைய விலாவிலே போட்டாலொழிய விசுவாசிக்கமாட்டேன் என்றான். மறுபடியும் எட்டுநாளைக்குப்பின்பு அவருடைய சீஷர்கள் வீட்டுக்குள்ளே இருந்தார்கள்; தோமாவும் அவர்களுடனேகூட இருந்தான்; கதவுகள் பூட்டப்பட்டிருந்தது. அப்பொழுது இயேசு வந்து நடுவே நின்று: உங்களுக்குச் சமாதானம் என்றார். பின்பு அவர் தோமாவை நோக்கி: நீ உன் விரலை இங்கே நீட்டி, என் கைகளைப் பார், உன் கையை நீட்டி, என் விலாவிலே போடு, அவிசுவாசியாயிராமல் விசுவாசியாயிரு என்றார். தோமா அவருக்குப் பிரதியுத்தரமாக: என் ஆண்டவரே! என் தேவனே! என்றான். அதற்கு இயேசு: தோமாவே, நீ என்னைக் கண்டதினாலே விசுவாசித்தாய், காணாதிருந்தும் விசுவாசிக்கிறவர்கள் பாக்கியவான்கள் என்றார். யோவான் : 20 : 19 – 29.

நாம் காணாமல் விசுவாசிக்கிறவர்கள் : நாம் அனைவரும் கண்டவர்கள் சொன்னதை நம்பி விசுவாசிக்கிறவர்கள். ஆகவே நமக்கு காணமல் விசுவாசிக்கிறவர்கள் என்று பெயர். திதிமு எனப்பட்ட தோமா என்பவர் ஆண்டவராகிய இயேசு கிறிஸ்துவோடு ஒன்றாய் இருந்து நடந்தவர். ஆணடவராகிய இயேசு கிறிஸ்து நடப்பித்த அற்புத அடையாளங்களையும், போதித்த உபதேசித்த வார்த்தைகளையும் கண்ணார கண்டவர். ஆனால் இவை அனைத்திலும் தோமாவின் விசுவாசம் விருத்தி அடையவில்லை, காரணம் தோமாவுக்கு எதிர் பார்ப்பு மட்டுமே இருந்தது. இயேசு கிறிஸ்து மூலமாக தனக்கு கிடைக்கும் என்றும், உலகப்பிரகாரமாக தன் தேவை அதன் மூலமாக பூர்த்தியாகும் ஆகும் என்றும் நம்பிக்கொண்டிருந்தான். ஒரு சிறிய உவமை மூலமாக இதை புரிந்துக்கொள்ளலாம், அதாவது ஊரில் ஒரு துறவி வாழ்ந்து வந்தார். அத்துறவிக்கு நிறைய சீஷர்கள் உண்டு. ஒரு நாள் அத்துறவியிடம் ஒருவன் வந்து, தான் வாழ்க்கையில் தோல்வியுற்றவன். எதிலும் எப்போதும் தோல்வியே மிஞ்சுகிறது, வாழ்க்கை கசந்து விட்டது என்று பலவாறு கூறி தன்னை அத்துறவியின் சீடராக சேர்த்துக்கொள்ள விண்ணப்பித்தான். அத்துறவியோ அந்த மனிதனின் பரிதாப நிலையைக் கண்டு வியந்தவராக, தன்னுடைய சீடர்களின் ஒருவனை அழைத்து “ நீ யார்? நீ இங்கு இருப்பதன் நோக்கம் என்ன? என்று கூறு என்று பணித்தார். அவனும் தான் ஒரு பெரிய தொழில் அதிபர் என்றும், தனக்கு இறைவன் எல்லாவற்றையும் நிறைவாய் தந்தருளினார். ஆகவே இதற்கு நன்றி கடன் செலுத்தவே, தன் வாழ்நாள் முழுவதும் அர்ப்பணித்து இறை தொண்டாற்ற தான் இங்கு இருப்பதாக தெரிவித்தான். ஆகவே தேவனோடு இருப்பதென்பது இலாப நோக்கம் அல்ல, அது ஒரு வரம். ஆனால் இந்த தோமாவிற்கோ இலாப கணக்கு இருந்தது. ஆகவே தான் நாம் வேறு ஒரு தருணத்தில் தோமாவின் வார்த்தைகளை கவனித்தால் நமக்கு இன்னும் தெளிவாக தோமா எப்படிப்பட்டவர் என்பது புலப்படும். அதன்பின்பு அவர் தம்முடைய சீஷரை நோக்கி: நாம் மறுபடியும் யூதேயாவுக்குப் போவோம் வாருங்கள் என்றார். அதற்குச் சீஷர்கள்: ரபீ, இப்பொழுதுதான் யூதர் உம்மைக் கல்லெறியத் தேடினார்களே, மறுபடியும் நீர் அவ்விடத்திற்குப் போகலாமா என்றார்கள். இயேசு பிரதியுத்தரமாக: பகலுக்குப் பன்னிரண்டு மணிநேரம் இல்லையா? ஒருவன் பகலிலே நடந்தால் அவன் இந்த உலகத்தின் வெளிச்சத்தைக் காண்கிறபடியினால் இடறமாட்டான். ஒருவன் இரவிலே நடந்தால் தன்னிடத்தில் வெளிச்சம் இல்லாதபடியினால் இடறுவான் என்றார். இவைகளை அவர் சொல்லியபின்பு அவர்களை நோக்கி: நம்முடைய சிநேகிதனாகிய லாசரு நித்திரையடைந்திருக்கிறான், நான் அவனை எழுப்பப்போகிறேன் என்றார். அதற்கு அவருடைய சீஷர்கள்: ஆண்டவரே, நித்திரையடைந்திருந்தால் சுகமடைவான் என்றார்கள். இயேசுவானவர் அவனுடைய மரணத்தைக்குறித்து அப்படிச் சொன்னார்; அவர்களோ நித்திரைசெய்து இளைப்பாறுகிறதைக் குறித்துச் சொன்னாரென்று நினைத்தார்கள். அப்பொழுது இயேசு அவர்களை நோக்கி: லாசரு மரித்துப்போனான் என்று வெளிப்படையாய்ச் சொல்லி; நான் அங்கே இராததினால் நீங்கள் விசுவாசமுள்ளவர்களாகிறதற்கு ஏதுவுண்டென்று உங்கள்நிமித்தம் சந்தோஷப்படுகிறேன்; இப்பொழுது அவனிடத்திற்குப் போவோம் வாருங்கள் என்றார். அப்பொழுது திதிமு என்னப்பட்ட தோமா மற்றச் சீஷர்களை நோக்கி: அவரோடேகூட மரிக்கும்படி நாமும் போவோம் வாருங்கள் என்றான். யோவான் : 11 : 7 – 16. யூதேயாவின் சுற்றுப் புறங்களில் ஊழியத்தின் நிமித்தம் சுற்றி வரும்போது ஆண்டவருக்கு எதிராக சில சலசலப்புக்கள் எழுகிறது. ஆண்டவர் அப்பகுதியிலிருந்து வெளியேறுகிறார். பின்னர் மீண்டும் யூதேயாவிற்குள் நுழைய வேண்டும் என்று தன் எண்ணத்தை ஆண்டவர் வெளிப்படுத்தும் போது தான் தோமா அவ்வாறு எதிர் மறையாற்றுகிறதை பார்க்கிறோம். ஆனால் இயேசு கிறிஸ்துவோ சீஷர்கள் மத்தியிலிருந்த அவநம்பிக்கையை நீக்கும் விதமாக அதே யூதேயா பகுதியை சார்ந்த பெத்தானியாவில் கல்லறையில் அடக்கம் பண்ணப்பட்டு நாலுநாள் கடந்த லாசருவை உயிரோடு எழுப்பினார். அப்பொழுது மரியாளிடத்தில் வந்திருந்து, இயேசு செய்தவைகளைக் கண்டவர்களாகிய யூதர்களில் அநேகர் அவரிடத்தில் விசுவாசமுள்ளவர்களானார்கள். யோவான் :11 : 45.

தோமா இயேசு கிறிஸ்துவோடு இருந்த காலம் வரைக்கும் தன்னுடைய அவ்விசுவாசத்தையே வெளிப்படுத்திக் கொண்டு வந்தார். ஆனால் தான் நம்பியிருந்த இயேசு கிறிஸ்துவோ மரித்தார், உயிர்த்தெழுந்தார் பரமேறியும் சென்று விட்டார். இப்பொழுது தான் தோமாவிற்கு ஒரு உண்மை விளங்கிற்று, இயேசு கிறிஸ்துவின் அன்பு என்ன? என்பது புரிந்தது. இயேசு கிறிஸ்து எதற்காக பாடுப்பட்டார், அடிக்கப்பட்டார், எல்லா அவமானத்தையும் தாங்கிக்கொண்டார் என்று யோசிக்கத் துவங்கினார். இயேசு கிறிஸ்துவுக்கு எந்த இலாபக்கணக்கு இல்லை. ஆனால் இயேசு கிறிஸ்து தன் உயிரை மக்களுக்காக தியாகம் செய்தார். அப்பொழுது பிரதான ஆசாரியரும் பரிசேயரும் ஆலோசனைச் சங்கத்தைக் கூடிவரச்செய்து: நாம் என்ன செய்கிறது? இந்த மனுஷன் அநேக அற்புதங்களைச் செய்கிறானே. நாம் இவனை இப்படி விட்டுவிட்டால், எல்லாரும் இவனை விசுவாசிப்பார்கள்; அப்பொழுது ரோமர் வந்து நம்முடைய ஸ்தானத்தையும் ஜனத்தையும் அழித்துப்போடுவார்களே என்றார்கள். அப்பொழுது அவர்களில் ஒருவனும் அந்த வருஷத்துப் பிரதான ஆசாரியனுமாகிய காய்பா என்பவன் அவர்களை நோக்கி: உங்களுக்கு ஒன்றுந்தெரியாது; ஜனங்களெல்லாரும் கெட்டுப் போகாதபடிக்கு ஒரே மனுஷன் ஜனங்களுக்காக மரிப்பது நமக்கு நலமாயிருக்குமென்று நீங்கள் சிந்தியாமலிருக்கிறீர்கள் என்றான். இதை அவன் சுயமாய்ச் சொல்லாமல், அந்த வருஷத்துப் பிரதான ஆசாரியனானபடியினாலே இயேசு யூதஜனங்களுக்காக மரிக்கப்போகிறாரென்றும், அந்த ஜனங்களுக்காகமாத்திரமல்ல, சிதறியிருக்கிற தேவனுடைய பிள்ளைகளை ஒன்றாகச் சேர்க்கிறதற்காகவும் மரிக்கப்போகிறாரென்றும், தீர்க்கதரிசனமாய்ச் சொன்னான். யோவான் : 11 : 47 – 52. இப்பொழுது தோமா நினைத்துப் பார்க்கிறார், இயேசு கிறிஸ்துவின் தன்னலமில்லா செயல்கள் எல்லா நிலைகளிலும் வெளிப்பட்டது. இயேசு கிறிஸ்துவின் அப்பழுக்கற்ற அன்பு தோமாவிற்கு தெளிவாகப்புரிந்தது. இயேசு கிறிஸ்துவைப் போல் தானும் பிறருக்காக வாழும் வாழ்வை பிரதானமாக தெரிந்துக்கொண்டார். பிழைத்திருக்கிறவர்கள் இனித் தங்களுக்கென்று பிழைத்திராமல், தங்களுக்காக மரித்து எழுந்தவருக்கென்று பிழைத்திருக்கும்படி, அவர் எல்லாருக்காகவும் மரித்தாரென்றும் நிதானிக்கிறோம். ஆகையால், இதுமுதற்கொண்டு, நாங்கள் ஒருவனையும் மாம்சத்தின்படி அறியோம்; நாங்கள் கிறிஸ்துவையும் மாம்சத்தின்படி அறிந்திருந்தாலும், இனி ஒருபோதும் அவரை மாம்சத்தின்படி அறியோம். இப்படியிருக்க, ஒருவன் கிறிஸ்துவுக்குள்ளிருந்தால் புதுச் சிருஷ்டியாயிருக்கிறான்; பழையவைகள் ஒழிந்துபோயின, எல்லாம் புதிதாயின. இவையெல்லாம் தேவனாலே உண்டாயிருக்கிறது; அவர் இயேசுகிறிஸ்துவைக்கொண்டு நம்மைத் தம்மோடே ஒப்புரவாக்கி, ஒப்புரவாக்குதலின் ஊழியத்தை எங்களுக்கு ஒப்புக்கொடுத்தார். IIகொரிந்தியர் : 5 : 15 – 18. ஆனப்படியினாலே தோமா மொழி, சீதோஷணம், சூழ்நிலைகள், வாழ்வாதாரம் என்று எதையும் பொருட்படுத்தாமல் இந்திய மண்ணில் முதலாம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் காலடி எடுத்து வைத்தார். இயேசு கிறிஸ்துவின் அன்பை மக்களுக்கு எடுத்துரைத்தார். பல்வேறு இன்னல்களுக்கு மத்தியில் கேரளா மாநிலத்திலும், தமிழகத்திலும் திருச்சபைகளை நிறுவினார். பின்னர் இரத்தச் சாட்சியாய் சென்னையில் இரத்தம் சிந்தி மரித்தார். தோமாவின் வாழ்வு ஒருவேளை அவ்விசுவாத்தோடு துவங்கப்பட்டதாக இருக்கலாம். ஆனால் அவருடைய செத்த விசுவாசம் பின்னாளில் உணர்வடைந்து உயிர்ப்போடு வீறுக்கொண்டு எழுந்து ஏராளமான மக்களுக்கு இயேசுவின் அன்பை விதைத்தது. இப்போது தோமாவிற்கு எந்த சூழ்நிலையும் ஒன்று போல் மாறிவிட்டது. இயேசு கிறிஸ்துவின் தன்மைகள் தோமாவின் மூலமாக இந்திய மண்ணில் வெளிப்பட்டது. தோமா அதை தத்ருபமாக வெளிப்படுத்தினார். ஆகவே தான் இந்தியாவில் கிறிஸ்தவம் வேர்விட்டு தழைத்து வளரத் தொடங்கியது.

நம்முடைய விசுவாசம் எத்தகையது? நம்முடைய விசுவாசம் எப்படிப்பட்டதாய் இருக்கிறது. கனிக்கொடுக்கிற விசுவாசமா? அல்லது பட்டுப் போன ஒரு விசுவாசமா? என்று நாம் அனைவரும் சீர்தூக்கிப் பார்க்க வேண்டிய அவசியத்தில் இருக்கிறோம். கிறிஸ்துவ மார்க்கம் என்பது இந்திய மண்ணுக்குள் வந்து இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளை கடந்து விட்டது. உண்மையில் இந்த மார்க்கமானது பூமி உருண்டைக்குள் உதித்து ஆறாயிரம் ஏழாயிரம் ஆண்டுகளை கடந்து விட்டது. எப்படியெனில் அன்று ஆதாம் ஏவாளோடு பேசின அதே தேவன் தான் இன்றும் நம் ஆண்டவராக இருக்கிறார். அன்று நோவா, மோசே, ஆபிரகாம் போன்றவர்களுக்கு யார் தேவனாக அறியப்பட்டாரோ அவரே நமக்காக மரித்து உயிரோடு இருக்கிறவராகவே இருக்கிறார். மேலும், தேவன் மோசேயை நோக்கி: நான் யேகோவா, சர்வவல்லமையுள்ள தேவன் என்னும் நாமத்தினால் நான் ஆபிரகாமுக்கும் ஈசாக்குக்கும் யாக்கோபுக்கும் தரிசனமானேன்; ஆனாலும் யேகோவா என்னும் என் நாமத்தினால் நான் அவர்களுக்கு அறியப்படவில்லை. யாத்திராகமம் : 6 : 2 – 3. இதனை நாம் ஒருக்காலும் மறந்து விடக்கூடாது காரணம், நாம் இத்துணை பழமையான தேவனை ஆராதித்துக் கொண்டிருக்கிறோம் என்ற உண்மையை மறுக்கவோ மறக்கவோ முடியாது. ஆகாப் எலியாவைக் கண்டபோது, ஆகாப் அவனை நோக்கி: இஸ்ரவேலைக் கலங்கப்பண்ணுகிறவன் நீயல்லவா என்றான். அதற்கு அவன்: இஸ்ரவேலைக் கலங்கப்பண்ணுகிறவன் நான் அல்ல; கர்த்தரின் கட்டளைகளை விட்டு பாகால்களைப் பின்பற்றினதினால் நீரும் உம்முடைய தகப்பன் வீட்டாருமே இஸ்ரவேலைக் கலங்கப்பண்ணுகிறவர்கள். இப்போதும் கர்மேல் பர்வதத்திலே இஸ்ரவேலனைத்தையும், பாகாலின் தீர்க்கதரிசிகள் நானூற்றைம்பதுபேரையும், யேசபேலின் பந்தியிலே சாப்பிடுகிற தோப்பு விக்கிரகத்தின் தீர்க்கதரிசிகள் நானூறுபேரையும் என்னிடத்தில் கூட்டிக்கொண்டுவர ஆட்களை அனுப்பும் என்றான். அப்படியே ஆகாப்: இஸ்ரவேல் புத்திரர் எல்லாரிடத்திலும் ஆட்களை அனுப்பி, கர்மேல் பர்வதத்திலே அந்தத் தீர்க்கதரிசிகளைக் கூடிவரும்படி செய்தான். அப்பொழுது எலியா சகல ஜனத்தண்டைக்கும் வந்து: நீங்கள் எந்தமட்டும் இரண்டு நினைவுகளால் குந்திக்குந்தி நடப்பீர்கள்; கர்த்தர் தெய்வமானால் அவரைப் பின்பற்றுங்கள்; பாகால் தெய்வமானால் அவனைப் பின்பற்றுங்கள் என்றான், ஜனங்கள் பிரதியுத்தரமாக அவனுக்கு ஒன்றும் சொல்லவில்லை. அப்பொழுது எலியா ஜனங்களை நோக்கி: கர்த்தரின் தீர்க்கதரிசிகளில் மீந்திருக்கிறவன் நான் ஒருவன்; பாகாலின் தீர்க்கதரிசிகளோ நானூற்றைம்பதுபேர். இப்போதும் இரண்டு காளைகளை எங்களிடத்தில் கொண்டுவரட்டும்; ஒரு காளையை அவர்கள் தெரிந்துகொண்டு, அதைச் சந்துசந்தாகத் துண்டித்து, நெருப்புப் போடாமல் விறகுகளின்மேல் வைக்கக்கடவர்கள்; நான் மற்றக் காளையை அப்படியே செய்து, நெருப்புப் போடாமல் விறகுகளின்மேல் வைப்பேன். நீங்கள் உங்கள் தேவனுடைய நாமத்தைச் சொல்லிக் கூப்பிடுங்கள்; நான் கர்த்தருடைய நாமத்தைச் சொல்லிக் கூப்பிடுவேன்; அப்பொழுது அக்கினியினால் உத்தரவு அருளும் தெய்வமே தெய்வம் என்றான்; அதற்கு ஜனங்களெல்லாரும் இது நல்ல வார்த்தை என்றார்கள். அப்பொழுது எலியா பாகாலின் தீர்க்கதரிசிகளை நோக்கி: நீங்கள் அநேகரானதால் நீங்களே முந்தி ஒரு காளையைத் தெரிந்துகொண்டு அதை ஆயத்தம்பண்ணி, நெருப்புப்போடாமல் உங்கள் தேவனுடைய நாமத்தைச் சொல்லிக் கூப்பிடுங்கள் என்றான். தங்களுக்குக் கொடுக்கப்பட்ட காளையை அவர்கள் வாங்கி, அதை ஆயத்தம்பண்ணி: பாகாலே, எங்களுக்கு உத்தரவு அருளும் என்று காலைதொடங்கி மத்தியானமட்டும் பாகாலின் நாமத்தைச் சொல்லிக் கூப்பிட்டார்கள்; ஆனாலும் ஒரு சத்தமும் பிறக்கவில்லை, மறு உத்தரவு கொடுப்பாரும் இல்லை. அவர்கள் கட்டின பலிபீடத்திற்கு எதிரே குதித்து ஆடினார்கள். மத்தியான வேளையிலே எலியா அவர்களைப் பரியாசம்பண்ணி: உரத்த சத்தமாய்க் கூப்பிடுங்கள்; அவன் தேவனாமே, அவன் தியானத்தில் இருப்பான்; அல்லது அலுவலாயிருப்பான்; அல்லது பிரயாணம்போயிருப்பான்; அல்லது தூங்கினாலும் தூங்குவான்; அவனை எழுப்பவேண்டியதாக்கும் என்றான். அவர்கள் உரத்தசத்தமாய்க் கூப்பிட்டு, தங்கள் வழக்கத்தின்படியே இரத்தம் தங்கள்மேல் வடியுமட்டும் கத்திகளாலும் ஈட்டிகளாலும் தங்களைக் கீறிக்கொண்டார்கள். மத்தியான வேளை சென்ற பின்பு, அந்திப்பலிசெலுத்தும் நேரமட்டாகச் சன்னதம் சொல்லிக்கொண்டிருந்தார்கள்; ஆனாலும் ஒரு சத்தமும் பிறக்கவில்லை, மறு உத்தரவு கொடுப்பாரும் இல்லை, கவனிப்பாரும் இல்லை. அப்பொழுது எலியா சகல ஜனங்களையும் நோக்கி: என் கிட்டே வாருங்கள் என்றான்; சகல ஜனங்களும் அவன் கிட்டே வந்தபோது, தகர்க்கப்பட்ட கர்த்தருடைய பலிபீடத்தை அவன் செப்பனிட்டு: உனக்கு இஸ்ரவேல் என்னும் பேர் இருப்பதாக என்று சொல்லி, கர்த்தருடைய வார்த்தையைப்பெற்ற யாக்கோபுடைய குமாரரால் உண்டான கோத்திரங்களுடைய இலக்கத்தின்படியே, பன்னிரண்டு கற்களை எடுத்து, அந்தக் கற்களாலே கர்த்தருடைய நாமத்திற்கென்று ஒரு பலிபீடத்தைக் கட்டி, பலிபீடத்தைச் சுற்றிலும் தானியம் அளக்கிற இரண்டுபடி விதை விதைக்கத்தக்க இடமான ஒரு வாய்க்காலை உண்டாக்கி, விறகுகளை அடுக்கி, ஒரு காளையைச் சந்துசந்தாகத் துண்டித்து விறகுகளின்மேல் வைத்தான். பிற்பாடு அவன்: நீங்கள் நாலுகுடம் தண்ணீர் கொண்டுவந்து, சர்வாங்க தகனபலியின்மேலும், விறகுகளின்மேலும் ஊற்றுங்கள் என்றான்; பின்பு இரண்டாந்தரமும் அப்படியே ஊற்றுங்கள் என்றான்; இரண்டாந்தரமும் ஊற்றினார்கள்; அதற்குப்பின்பு மூன்றாந்தரமும் அப்படியே ஊற்றுங்கள் என்றான்; மூன்றாந்தரமும் ஊற்றினார்கள். அப்பொழுது தண்ணீர் பலிபீடத்தைச் சுற்றிலும் ஓடினது; வாய்க்காலையும் தண்ணீரால் நிரப்பினான். அந்திப்பலி செலுத்தும் நேரத்திலே, தீர்க்கதரிசியாகிய எலியா வந்து: ஆபிரகாமுக்கும் ஈசாக்குக்கும் யாக்கோபுக்கும் தேவனாகிய கர்த்தாவே, இஸ்ரவேலிலே நீர் தேவன் என்றும், நான் உம்முடைய ஊழியக்காரன் என்றும், நான் இந்தக் காரியங்களையெல்லாம் உம்முடைய வார்த்தையின்படி செய்தேன் என்றும் இன்றைக்கு விளங்கப்பண்ணும். கர்த்தாவே, நீர் தேவனாகிய கர்த்தர் என்றும், தேவரீர் தங்கள் இருதயத்தை மறுபடியும் திருப்பினீர் என்றும் இந்த ஜனங்கள் அறியும்படிக்கு, என்னைக் கேட்டருளும், என்னைக் கேட்டருளும் என்றான். அப்பொழுது: கர்த்தரிடத்தில் இருந்து அக்கினி இறங்கி, அந்தச் சர்வாங்க தகனபலியையும், விறகுகளையும், கற்களையும், மண்ணையும் பட்சித்து, வாய்க்காலிலிருந்த தண்ணீரையும் நக்கிப்போட்டது. ஜனங்களெல்லாரும் இதைக்கண்டபோது,முகங்குப்புறவிழுந்து: கர்த்தரே தெய்வம், கர்த்தரேதெய்வம் என்றார்கள். I இராஜாக்கள் : 18 : 17 – 39.

விசுவாசத்தின் அடிப்படை :

நம்முடைய விசுவாசத்தில் எதிர்பார்ப்பு மட்டுமே நம்பிக்கையின் அடிப்படையாக இருக்கும் பட்சத்தில், நமது நிலையானது விழுவதும் எழுவதுமே தொடர்க்கதையாக இருக்கும் என்பதே உண்மை. இந்த நிலையிலிருந்து நமது விசுவாசம் என்பது வளரவேண்டுமானால் நமது விசுவாசத்தில் மாற்றம் காணப்படவேண்டும். எதிர்பார்ப்பது என்பது மட்டுமே விசுவாசம் ஆகாது, இது சுயநலமான விசுவாசமாகும். கடமையை செய், பலனை எதிர்பார்க்காதே என்கிற வாக்கியத்திற்கு இணங்க கொடுப்பதை அடிப்படையாகக் கொண்ட விசுவாசமே உண்மையான விசுவாசமாகும். அப்படியானால் விசுவாசத்தில் ஒருவேளை கிடைக்காமற் போகலாம் அல்லது கிடைக்கலாம், எது எப்படியானாலும் கர்த்தர் மீது கொண்ட விசுவாசம் என்பதில் எந்த மாற்றமும் இருக்கக் கூடாது. நமது விசுவாசம் என்பது அவர் கர்த்தர், அவர் சர்வவல்லமையுள்ள தேவன். அவர் நம்மை அறிந்திருக்கிறார், நமது தேவை இன்னது என்பது அவருக்கு நன்கு தெரியும். அதே வேளையில் அத்தேவையை அளிக்கும் ஆற்றல் / வல்லமை அவரிடமே உள்ளது, அதை நமக்கு தருகிறவரும் அவரே. நாம் காணாததை நம்பினோமாகில், அது வருகிறதற்குப் பொறுமையோடே காத்திருப்போம். அந்தப்படியே ஆவியானவரும் நமது பலவீனங்களில் நமக்கு உதவிசெய்கிறார். நாம் ஏற்றபடி வேண்டிக் கொள்ளவேண்டிய தின்னதென்று அறியாமலிருக்கிறபடியால், ஆவியானவர்தாமே வாக்குக்கடங்காத பெருமூச்சுகளோடு நமக்காக வேண்டுதல்செய்கிறார். ஆவியானவர் தேவனுடைய சித்தத்தின்படியே பரிசுத்தவான்களுக்காக வேண்டுதல் செய்கிறபடியால், இருதயங்களை ஆராய்ந்துபார்க்கிறவர் ஆவியின் சிந்தை இன்னதென்று அறிவார். அன்றியும், அவருடைய தீர்மானத்தின்படி அழைக்கப்பட்டவர்களாய் தேவனிடத்தில் அன்புகூருகிறவர்களுக்குச் சகலமும் நன்மைக்கு ஏதுவாக நடக்கிறதென்று அறிந்திருக்கிறோம். ரோமர் : 8 : 25 – 28. தாமதிக்கிறார் என்று சிலர் எண்ணுகிறபடி, கர்த்தர் தமது வாக்குத்தத்தத்தைக்குறித்துத் தாமதமாயிராமல்; ஒருவரும் கெட்டுப்போகாமல் எல்லாரும் மனந்திரும்பவேண்டுமென்று விரும்பி, நம்மேல் நீடிய பொறுமையுள்ளவராயிருக்கிறார். II பேதுரு : 3 : 8. தேவன் நம் அனைவரையும் நோக்கமில்லாமல் உண்டாக்கவில்லை. ஆகவே நம் அனைவருக்கும் நோக்கம் என்பது உண்டு. தேவனுடைய நோக்கத்தை அறிவது தான் யோகம். அந்த நோக்கத்தை அறிந்து செயல் படுத்தி முன்னேறுபவர் தான் யோகி யாவார். தேவனாகிய கர்த்தர் மனுஷனை ஏதேன் தோட்டத்தில் அழைத்துக்கொண்டுவந்து, அதைப் பண்படுத்தவும் காக்கவும் வைத்தார். ஆதியாகமம் : 2 : 15. பூமி நமக்கான தற்காலிக குடியிருப்பு, இந்த பூமியில் நமக்கான ஆயுட் காலம் என்பது மிக மிக சொற்பமானது. இந்த சொற்பமான காலமானது நமக்கான பயிற்சியையும், படிப்பினையையும் பெறுவதற்கான ஸ்தலமாக இருக்கிறது. இந்த பயிற்சியை நாம் சிறப்பாக மேற்கொண்டால் நித்திய வாழ்வு எனும் மேலான வாழ்வுக்குள் பிரவேசிப்பதற்கான வாய்ப்பு நமக்கு கிட்டும். இதை அறிந்து உணர்ந்தவரை தான் நாம் யோகி என்று அழைக்கிறோம். சகலமும் நல்லொழுக்கமாயும் கிரமமாயும் செய்யப்படக்கடவது. Iகொரிந்தியர் : 14 : 40. அப்படியானால் நம்மை உண்டாக்கின தேவனை நாம் ஒவ்வொருவரும் அறிந்துக் கொள்வது மிகவும் அவசியம். தேவனை அறிந்த நாம் நம் ஒவ்வொருவரின் நோக்கத்தையும் அறிந்தவர்களாக இருக்கவேண்டும். அப்படி நாம் நம் நோக்கத்தை அறிந்தால், அந்த நோக்கத்திற்கு ஏற்ப நம் பாதையை வகுத்துக்கொள்ள வேண்டும். அவ்வாறே நாம் ஒவ்வொருவரும் நம் பிறவி பயனை அடைய முயற்சிக்க வேண்டும். அதற்கு கர்த்தர் நமக்கு துணை புரிவார். இது தான் வாழ்க்கை, இந்த வாழ்க்கை வாழ நாம் அனைவரும் அழைக்கப்பட்டிருக்கிறோம், ஆமென்.

சுவி.பாபு T தாமஸ், இராணிப்பேட்டை

Evg.Babu T Thomas, Our Shepherd’s Voice Foundation, Ranipet – Tamil Nadu, South India. https://ourshepherdsvoice.wixsite.com/mysite.